Hele verhalen kan ik
schrijven over dit nederige broodje.
Jeroen is er verzot op.
Krentenbollen met dik
roomboter en suiker belegd.
Dan denkt hij weemoedig
aan vroeger
Zo, met zijn ouders naar
Frankrijk.
Naar zijn zus en de
autoreizen.
Dan namen zij deze
lekkernij mee, zo vertelde hij me, met weemoedige ogen.
Dus smeerde hij deze met
voorpret wanneer we ons gereed maakten zuidwaarts te gaan.
Alleen ik heb zo mijn
eigen smaak.
Krentenbollen met
roomboter. marmiet en kaas en daarop fijngesneden lente-ui.
Tja.
Vroeger was de weg erheen
veel langer.
Héh?
Ja, want er waarom vele
speldbochten in de bergen naar het zuiden.
Deze zijn bijna allemaal
rechter gemaakt en de rotondes rezen de pan uit.
We waren dus veel sneller
op de plek van onze bestemming en de krentenbollen waren nog niet op.
De kids van zijn zus waren
besmet met 't krentenbol virus en als een stelletje gieren doken zij
op die bollen en spogen deze met een walgelijke blik uit hun ogen
weer uit.
Een pijnlijke les dat
iedereen zo zijn eigen smaak heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten