Zo
af en toe lijkt het alsof ik me in een wedstrijd bevindt.
Soms
lig ik aan kop en som sukkel er een beetje achteraan.
Dan
zie ik er blinkend uit alsof alles mee zit en de andere keer loop ik
door bagger.
Mijn
grote voorbeelden zijn mijn kinderen.
De
oudste ziet er altijd pico bello uit en de jongste, tja, waar die ook
liep, daar kleefde alles aan vast.
Slaat
dit eigenlijk ergens op?
Eigenlijk
niet, maar toch zo voel ik me wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten