vrijdag 31 oktober 2014

Nasty Dilemma



Alweer een blogje over Jesse en alle vragen waar we tegenaan lopen.
Jesse eet niet. Alles, je kunt het zo gek niet denken, tot en met het duurste spul van de dierenarts wat haar zou moeten verleiden te eten doet het niet. Niet dat ze geen honger heeft, maar alles wat je haar voor houd dat durft ze niet aan te raken omdat ze misselijk is, ze slikt en slikt, maar eet niet. Het is om wanhopig van te worden. Ze drinkt wel, gelukkig.
We hebben de afspraak die er met de dierenarts voor as. maandagmiddag stond vooruit gehaald naar vandaag.
De lastige vraag is gaan we over op gedwongen eten toedienen?
En, zo ja, hoe lang?
Hele goede vragen, want nogmaals we willen het leven wel draaglijk houden voor haar, en aangezien ze dat alleen maar op haar eigen manier kan laten zien, denken we op dit moment, dat ze nog door wil.
Toen ik bijvoorbeeld gisterenavond thuiskwam na een uitje met het werk, was ze zo blij, kwispelend en knuffelerig dat me dit een boost geeft. Idem  als ze hoort dat we even gaan lopen. Ze wil gewoon graag mee, maar word wel steeds zwakker.
Kortom we hebben het besluit genomen dat naast de inname van pillen die wij ook achterin het strotje douwen, we toch voor zolang de anti biotica kuur voort duurt overgaan op gedwongen voeding. Maar ook dat dit voor in principe maximaal een week zal zijn.
We hebben tevens desmodium in huis gehaald, een middel wat haar lever moet helpen alles te blijven verwerken. Het zijn maar een paar druppels, een theelepeltje per dag, en dat is betrekkelijk gemakkelijk geefbaar. Het wordt ook gegeven bij chemokuren en dergelijke.

We hopen maar dat de laboratoriumwaarden uiteindelijk zullen zakken, de misselijkheid en de pijn zal verdwijnen en haar levenslust terugkomt, maar het blijkt een zware knokpartij, zowel voor haar als voor ons.

Geen opmerkingen: