Afscheid van Arnold.

Gisteren hebben we afscheid van Arnold genomen. Het was vreemd, heel vreemd. We konden en kunnen ons nu nog steeds niet voorstellen dat hij niet meer komt. We namen afscheid van een kist waarin hij lag. Het was ook een vreemde crematie. 4 Familieleden, Ong. 25 collega’s van zijn huidige werk en wij; Roen als oud collega en vriend en ik als vriendin. We kenden dus niemand terwijl Roen verwachtte nog meer oud collega’s te zien. Niet dus. Ook sprak er een DELA man namens de familie. Hij klonk nogal zalvend en we herkenden Arnold er niet in, zo zacht en lief werd hij verwoord. Wij herkende het laatste deel wel maar ook was hij fel van de tongriem, vurig uit zijn ogen en stront eigenwijs net als ik. Dat was het bijzondere van hem. Ik zei wel eens dat hij in zijn vorig leven een keffertje is geweest. Daar kon hij smakelijk om lachen. We probeerden telkens een afspraak te maken. Hij zou bij ons pannenkoeken komen eten. De specialiteit van Roen. Dus de volgende keer als hij deze bakt zullen we aan Arnold denken en blij zijn dat we deze unieke man hebben gekend.