Dorp Rotterdam
Onder het bordje Rotterdam 50 km. zou standaard het
bord ‘werk in uitvoering’ moeten staan.
Rotterdam werkt altijd aan zijn
toekomst. Onze
burgervader is zich hiervan bewust en gaat de Amerikaanse econoom Jeremy Rifkin 775.000
euro betalen om een toekomstscenario voor Rotterdam te schrijven. Dat plan moet
er in de zomer van 2016 liggen. Snel verdiend. Laat Ahmed er op toezien dat
Rifkin datzelfde plan niet ook aan Antwerpen en Shanghai verkoopt want dan
hebben we nog geen voorsprong. Burgemeester Aboutaleb is het eens met Rifkins
visie op de nieuwe en duurzame economie. Eén van Rifkins voorspellingen is dat
de Rotterdamse haven over vijftien jaar helemaal gerobotiseerd is. De bonden,
met hun traditioneel, instinctief wantrouwen tegen alles wat handwerk vervangt,
vinden een onbemande haven imbeciel en robotten geen mannen.
Rotterdam komt dit najaar met een ‘smart
city-aanpak’. Dat is een eufemisme voor ‘big brotherism’. Alle informatie die
via social media te vinden is over Rotterdammers, gecombineerd met gegevens van
de sociale dienst, de belasting en de politie vormen de basis voor keuzes.
Bijvoorbeeld of er politie mee moet met de ambulance om de hulpverleners te
beschermen. Er zijn al bewakingscamera’s die op grond van geluidsniveau
en heftigheid van beweging zelf voorselecteren of hier mogelijk sprake is van
geweld of vandalisme. Goed voor de veiligheid maar slecht voor de privacy.
Al die toekomstketelmuziek terzijde, is Rotterdam het
decor van mijn leven; ik woon er vanaf mijn geboorte en ik denk dat ik daar mee
door ga tot mijn dood. Als ik door de stad fiets, door Crooswijk met zijn
Turkse en Marokkaanse supers, door het centrum met uitgaangebieden Witte de Withstraat,
en Schouwburgplein en dan via de Surinaams-Antilliaanse Westkruiskade naar de
Merwehaven langs stadsboerderij/restaurant ‘Eten uit je eigen stad’, richting
Schiedam dan ben ik trots en blij. Rotterdam heeft veel gezichten en ze zijn me
allemaal even lief. Logisch dat Lonely planet Rotterdam zo de moeite waard
vindt.
Voor mij is Rotterdam het
meest vanzelfsprekende stukje aarde ter wereld. Minstens zo knus als Het
Dorp van Wim Sonnevelds vader.
Laaglander
Geen opmerkingen:
Een reactie posten